آن 2 دسته آنهایی هستند که به زیبایی خود و فقر و بدبختی خود عذر می آورند.

امام جعفر صادق(ع) در این مورد می فرماید:

روز قیامت زن زیبایی را که به سبب زیبایی در دام گناه افتاده است برای حساب می آورند و او به زیبایی خود عذر می آورد و می گوید:پروردگارا مرا زیبا آفریدی و همین موجب گمراهی ام گردید. به او می گویند : مریم از تو زیبا تر بود و عفت خود را حفظ نمود . نیز مردزیبایی را می آورند که مرتکب گناه شده است . او نیز به جمال خود عذر می جوید ولی به او پاسخ می دهند : یوسف از تو زیبا تر بود ولی گناه نکرد.

همچنین کسی که به سبب گرفتارییهای زندگی و مصیت های فراوان دچار لغزش شده است به بیچارگی و بدبختی خود عذر می آورد.ولی به او پاسخ می دهند: ایوب را گرفتاریهای بیشتری بود ولی به گناه آلوده نگشت.

همان. حدیث 3

با توجه به حدیث بالا تمام تلاشمان را کنیم که از نعمت زیبایی بر خورداریم به گناه آلوده نشویم.

یا کسانی که در تنگدستی قرار گرفته اند با توکل به خدا تلاش کنند از تنگدستی رهایی یابند و به امید خدا (مانند حضرت ایوب)زندگی بهتری داشته باشند.